سنتز پلی (اتر-اوره- یورتان) های بر پایه سیکلوپپتید –l لوسین و فاز نرم peg و بررسی ویژگی های زیست تخریب پذیری و زیست سازگاری آنها در محیط های بیولوژیک

در بخش نخست این پژوهش، ابتدا مونومر l- لوسین سیکلوپپتید (lcp) سنتز شد. سپس پلی (اتر-اوره-یورتان)(peuu) جدید بر پایه lcp، 4و4- متیلن- بیس (4- فنیل ایزوسیانات) (mdi) و پلی اتیلن گلیکول (peg) با وزن مولکولی 1000 به روش دو مرحله ای از طریق پلیمریزاسیون افزایشی، در حلال nmp تحت گرمادهی معمولی در حمام روغن سنتز شد. شرایط واکنش از نظر دما و زمان و ترتیب اضافه کردن اجزا واکنش بهینه شد. پلیمر حاصل دارای ویسکوزیته dl/g 51/0-35/0 بود. پلیمر حاصل به روش طیف-سنجیft-ir شناسایی شد و پایداری گرمایی آن به کمک روش tga انجام شد. در مرحله بعد، میزان زیست تخریب پذیری پلیمر تحت محیط های بیولوژیکی مطالعه شد. نه باکتری باسیلوس تثبیت کننده نیتروژن با فعالیت پروتئازی از مزرعه هایی در استان اصفهان جداسازی شدند و برای تجزیه بیولوژیکی پلی یورتان به عنوان تنها منبع کربن و نیتروژن، انتخاب شدند. همچنین فعالیت کومتابولیسمی این ارگانیسم های زنده در تجزیه بیولوژیکی پلی یورتان مورد بررسی قرار گرفت. تمام سویه های باسیلوس کاتالاز مثبت و گرم مثبت بودند. سویه های مختلف باسیلوسی مورداستفاده شامل: باسیلوس آمیلولیکوئن فاسینس (m3)، باسیلوس پامیلوس زد 17 (zed 17)، باسیلوس اس 10 (s10)، باسیلوس ام 14 (m14)، باسیلوس پامیلوس اس بی 3002 (b.sb 3002)، باسیلوس سابتیلیس (b.sub)، باسیلوس اسفریکوس (b.sph)، باسیلوس ام 19 (m19)، باسیلوس ام 11 (m11) بودند. سویه ها بر روی نوترینت آگار کشت داده شدند و سپس به پلی یورتان به عنوان تنها منبع کربن و نیتروژن در حداقل محیط پایه نمکی، (محیط پایه نمکی شامل k2hpo4، fecl3، mgso4، 2so4(nh4) به ترتیب با غلظت 2، 004/0، 04/0، 1 گرم بر لیتر) یا به مانیتول، تحت شرایط استریل یا غیراستریل تلقیح شدند. از طرفی در طی بررسی های صورت گرفته در قبل، مشخص شد که تحت محیط پروتئینی نوترینت-براث، سویه های فوق فعالیت پروتئازی از خود نشان دادند. از این رو تجزیه بیولوژیکی این پلیمر خاص در چنین محیطی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی میزان تخریب پذیری پلیمرها، سنجش هایی نظیر: درصد افت وزن و ویسکوزیته، مطالعه سطح به وسیله sem، ft-ir، xrd و بررسی پایداری گرمایی قبل و بعد از تخریب، به عمل آمد.